Mir hänn, ass weenigschtens iirgend eppis lauft
für s Schlooffzimmer e Gugguggsüürli kauft.
Nit iirgedais, exglusiiv hänggt s an dr Wand,
us dr Baselworld vom allerletschte Stand.
E Waagefierer het schampaar Maagebrenne.
En andere muess allbott uffs Hüüsli renne.
Die wo nit grangg sin, will d BeeVauBee iispaare.
Goot s witer soo, muesch s Drämmli sälber faare.
Vierzää woogrächt: Wäär isch Köönig vo Buthaan?
Siibe sänggrächt: En ander Woort für Gröössewaan?
Mir hän gäärn Räätsel, waas me halt so lööse kaa.
Aaber wäär zem Gugger isch die Aggermaaa?
Bisch bitz elter und duesch voor di aaneroschte,
macht daas nit, dr EffCeeBee duet di scho boschte.
Ass nooch Akantschi au hinde n öppis lauft,
hänn si voorig grad no d Mamme Yakin kauft.
An dr Art sinn mer uff e Bänggli gsässe;
hänn vo Fuscht e Kawiaarbröötli gässe.
„Zwai alti Hind“ hämmer die Performance daufft.
E riiche Russ het is für drei Myllioone kauft.
Luschtig isch s Baasler Schuggerlääbe;
Düürioo, Düürioo hoo
Thüürgge bespitzle isch gaar nit drnääbe.
Dr Baschi isch nit froo.
E Faart mit em Dienschtauti ab ins Blaue;
wenn das nümm goot, dien mer Velo glaue
Düürioo, Düürioo, Düürioo, Düürioo Düürioo.
Dr Lips säit zem Baschi: „I has nit gwüsst
Düürioo, Düürioo hoo
As e Schugger e bsoffeni Schuggere küsst.
Dr Baschi isch nit froo.
Fascht alli bliibe, me duet sich nit wee.
S kennt schlimmer sii, lueg zer BeeVauBee.
Düürioo, Düürioo, Düürioo, Düürioo, Düürioo.
(Noch eme dütsche Volggslied)
Dreihundertfümfesibzig, Qu, Err, zwanzig root.
Si hänn kai Aanig, um waas es in däm Väärs so goot.
Daas isch uns gliich, au wenn si s wüsse wette.
Mir wänn für d Schwiz s letscht Banggghäimnis no rette.
Im Gfängnis hoggt dr Schiilift-Ruedi vom Chüeboode.
Het elf Joor unbedingt bikoo, so isch s halt Moode.
Är häig bim Büügel gää am Lift, so glagt hütt s Truudi,
im Winter Äinesiibzig grabbscht an iirem Fuudi.
Kai Hummer lääbig in e Pfanne gheie.
Jeedes Dier wird gschützt, au Maade, s isch zem schreie.
An dr Faasnacht kaini Rösser, d Schääse mien
jetzt Pfäärer nää, wo sich sälber gäissle dien.
Es isch zem kotze, Baasel-Stadt goot s wiirgglig schitter:
E Rammel Uni-Bresidänt, mir finde s bitter.
En Oopere im Theaater, s isch scho allerhand,
wo d Pegoraaro spiilt als „die Kuh vom Land“.
Miir miesse d Väärs vo Schöönebuech bis Ammel bringe.
S Drummeli goot jetz definitiv uff Wintersinge.
die Baaselbieter bringe n is völlig uff e Hund,
well au dr Stadtentwiggler Ott us Lieschtel kunnt.
Jeede zwäite Zischtig stoot si phünggttlig doo.
D Schwiigermamme wott zem Mittagässe koo.
En ander Daatum giengi besser, daas isch glaar
Aagnääm wäär dr nüünezwanzigscht Feebruaar.
Bim Znacht bi dr Dante Sophie haue mer richtig iine.
S git wissi Böönli, Wüürscht und Ziibele, die fiine.
Im VauWee uff dr Häimfaart het s denn gfuurzt und gracht.
Mir hänn dr Abgaasthescht grad an uns sälber gmacht.
